Zondag 25 april zal Ds. P. Dijkstra uit Grou voorgaan.
Zondag 2 mei zal Ds. J.N. Jurjens uit Drachten voorgaan.
Terugblik op de diensten
We kunnen terugkijken op bijzondere diensten in de stille week en Paaszondag. Ds. Hinke Post-Knol ging voor in de vieringen op witte donderdag, goede vrijdag en stille zaterdag en hierbij nog een keer de terugblik op de diensten middels de geschreven inleidingen op de liturgie. In verbinding met de nacht van de overlevering waarin Jezus de Pesach-maaltijd vierde met zijn vrienden, het feest van de bevrijding uit Egypte. Deze dienst, hoe ingetogen ook, had een feestelijk karakter. De voetwassing uit Johannes bepaalt ons bij het dienen van de ander. Pas aan het einde van de viering als de teksten ons meenemen naar de Hof van Gethsemané, zien we dat het feest van het delen van brood en wijn ook de opmaat is naar de Goede Vrijdag. Aan het einde ontbreekt de zegen, de dienst wordt niet afgesloten, maar vrijdag voortgezet.
De dienst van Goede Vrijdag had het karakter van een wake bij het kruis. We stonden stil bij het lijden van Christus in het besef dat zijn lijden doorgaat tot op de dag van vandaag. Naar het woord van Blaise Pascal (1623 – 1662): Jezus zal in doodsnood zijn tot aan het laatst van de dagen. Nog steeds worden mensen opgeofferd aan de belangen van anderen, en nog steeds komen mensen om door de achteloosheid van anderen. In hen sterft Christus tot op de dag van vandaag. En in al diegenen, die hun inzet voor waarheid, recht en vrede met de dood moeten bekopen. Goede Vrijdag is een aanklacht tegen al dit lijden. Tegelijk is het een bemoediging, dat mensen bereid zijn zichzelf te geven voor waarheid en recht. De kleur is paars. De kleur van bezinning en inkeer. Voor en na de dienst speelde het orgel niet. We begonnen de dienst in stilte en gingen ook weer in stilte naar huis.
Stille zaterdag begint naar joods besef de dag al aan de vooravond. Daarom begint de paasdag al op de zaterdagavond, als het net donker geworden is. Zoals wachters reikhalzend naar de morgen uitkijken, zo wachten wij op het licht van Pasen, gesymboliseerd door de nieuwe paaskaars. We luisterden naar verhalen van bevrijding uit Wet en Profeten en bereiden ons zo voor op de lezing van het paasevangelie, waarmee de dienst wordt afgesloten.
Op paaszondag vierden we met Ds. Adri Terlouw als voorganger met de woorden uit Marcus 16 de opstanding van Jezus: “Hij is opgewekt uit de dood, hij is niet hier; kijk, dat is de plaats waar hij was neergelegd. Ga terug en zeg tegen zijn leerlingen en tegen Petrus: “Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zullen jullie hem zien, zoals hij jullie heeft gezegd.”
We mochten zingen over het licht, ontloken aan het donker, Licht, geschapen, uitgesproken, licht, dat straalt van Gods gelaat, licht uit licht, uit God geboren. Licht dat ons groet als de dageraad! Licht, aan liefde aangestoken, licht, dat door het donker brandt, licht, jij lieve lentebode, zet de nacht in vuur en vlam! Licht, verschenen uit den hoge, licht, gedompeld in de dood. Licht, onstuitbaar, niet te doven, Licht dat ons zegent met morgenrood! Licht, straal hier in onze ogen, licht, breek uit in duizendvoud, licht, kom ons met stralen tooien, Licht dat ons voorgaat van hand tot hand! Licht dat ons de weg wijst door het donker heen in het licht van Pasen en de opstanding en ons vertrouwen geeft in de weg die we nu weer verder gaan op weg naar Hemelvaart en Pinkster. Zondag 11 april in de viering onder leiding van Ds. Nijendijk zongen we al over op weg gaan: ”De donkere weg die Hij betrad komt uit in ’t hemelrijk, en wie Hem volgen op dat pad, worden aan Hem gelijk. ’t Is feest, omdat Hij bij ons is, de Heer die eeuwig leeft en die in zijn verrijzenis alles herschapen heeft.”
Uitvoering richtlijnen
Uitvoering richtlijnen voor Wijkgemeente Leeuwarden Huizum-Oost vanuit de wijkkerkenraad. We hebben nog geen versoepelingen van maatregelen op het moment van schrijven en dat betekent dat we blijven samenkomen in de Oase maar met in acht neming van de inmiddels bekende richtlijnen. Opgave vooraf via mail of telefonisch bij de scriba:
1. Mailadres: scribaathuizumoost@gmail.com
2. Via de contactpagina van de website: www.kerkhuizumoost.nl
3. Via de telefoon het 06 nummer van de scriba 06-13395526
De wijkkerkenraad
Pastoraat
In memoriam Tine van der Wal-Stellingwerf
Geboren: Sexbierum 21 augustus 1943; Overleden: Leeuwarden, 7 april 2021. Dinsdag 13 november hebben we in een dankdienst voor haar leven in de Oase stilgestaan bij het leven van Tine van der Wal-Stellingwerf. Na een ziekbed van een paar maanden is ze op 7 april in haar huis aan de Weideflora 257 overleden. Bovenaan de kaart stond Tiden hawwe tiden. Wat gebeurt er veel tijdens een mensenleven en wat verandert er veel in 77 jaar. Tine werd midden in de tweede wereldoorlog in Sexbierum geboren. Ze was gelukkig nog te jong om de impact daarvan te ervaren. Later werden er nog twee zusjes geboren: Rinskje en Liesbeth. Ze ging naar de lagere school en genoot als klein meisje van het leven met haar zusjes dat nog voor haar lag. In augustus 1951 veranderde het plotselinge overlijden van haar vader haar leven. Op haar achtste verjaardag werd hij begraven. Vanaf die tijd werd haar leven gekleurd door het gemis van haar vader. Ze is nog naar de huishoudschool in Franeker geweest en waarschijnlijk daarna thuis en bij anderen huishoudelijk werk gedaan. Wat ze zelf als een van de mooiste momenten in haar leven heeft gezien is haar ontmoeting met Tjeerd van der Wal. Er brak een nieuwe fase aan. Tjeerd werkte bij de PTT en in die tijd moest je in je werkgebied wonen en zodoende kreeg hij een woning aangeboden in St. Anne. Omdat er in die tijd geen sprake kon zijn van samenwonen, gingen ze op 11 maart 1965 trouwen. In St. Anne werden Anne Ritske en Ada geboren. Het leven was goed. De rol van mem was haar op het lijf geschreven. In 1975 ging Tjeerd werken bij PEB in Leeuwarden en zo kwamen ze aan de Winterakoniet te wonen en daar maakte de geboorte van Sietske het gezin compleet. Ze kerkten in de Oase en zongen bij het Pniëlkoor. Tine heeft in die periode vast vaak aan haar moeder gedacht. Hoe zij haar drie dochters alleen moest opvoeden en werken buitenshuis een noodzaak was. Tjeerd werkte buiten de deur, en Tine was de home manager. Ze was er altijd voor de kinderen. Zus Rinskje trouwde met Henk, een broer van Tjeerd, en zo werden zij dubbele familie. Hun zoon André voelde zich als een vis in het water bij Ome Tjeerd en tante Tine. Na het veel te vroege overlijden van Rinskje was Tine als een tweede moeder voor hem, er ontstond een bijzondere band. Toen de kinderen de deur uitgingen, brak er weer een andere tijd aan: De één ging naar Groningen, de tweede naar Julianadorp, de derde naar Dokkum en de vierde naar Amsterdam. In 2004 verhuisden Tjeerd en zij naar de Weideflora. Dertien jaar geleden werd de kleindochter Nynke geboren en een paar jaar later kwam Siem, de zoon van André, die ze zag als haar bonuskleinkind. Haar gezin met aanhang was haar alles. Als er iets groots te vieren viel, werd er een reisje georganiseerd. Zo gingen ze ter ere van hun 50 jarig huwelijksfeest met elkaar naar Denemarken. Het werd een onvergetelijke reis begin mei 2015. Een hoogtepunt op hun levensweg. Wat hadden ze het goed met elkaar. En dan is daar op 13 mei die fatale hartaanval van Tjeerd die haar leven verandert. Hoe moet het nu? Redt ze het alleen? De mensen om haar heen waren bezorgd. Ze waren al ruim 50 jaar een twee-eenheid.
Ze heeft het gered. Zoals zij altijd voor anderen klaarstond, omringden haar dierbaren haar met liefde. Ze bleek een sterke vrouw te zijn. Misschien heeft ze haar eigen moeder wel onbewust als voorbeeld gezien. Het leven werd anders, de glans verdween, maar er bleef nog veel over. Haar kinderen, kleinkinderen, haar zus, haar familie, vrienden en ze woonde vlak bij de kerk. Gelukkig had ze een goede gezondheid. Gezond lijken en toch ernstig ziek zijn. Eind februari werd ze opgenomen in het ziekenhuis en na onderzoek bleek ze ongeneeslijk zien te zijn. Begin maart kwam ze thuis op bed te liggen voor het raam. Het zijn “goede” weken geweest. Wat gezegd moest worden, is gezegd. Er was tijd om afscheid te nemen. In de vensterbank stond de foto van Tjeerd, gemaakt een paar dagen voor zijn plotselinge overlijden. Als ze ergens mee zat, vertelde ze het Tjeerd. Haar liefde voor hem was sterker dan de dood. Toen ik haar 10 maart voor de eerste keer bezocht zei ze: “Ik kan het nog niet bevatten, maar alles wijst erop dat ik moet loslaten wat mij dierbaar is.” Ze vertelde mij over haar leven; over al die etappes die ze afgelegd had. Het geloof was voor haar een dragende Kracht, met een hoofdletter. We hadden het over de Kracht van Liefde. God als bron van Liefde. We kunnen niet zonder die bron. Tijdens het afscheid hebben we daarom het prachtige lied van de liefde van Paulus gelezen. Twee liederen zijn haar tot steun geweest in moeilijke tijden. Bij de begrafenis van haar vader was dat Vaste rots van mijn behoud. En op 17 maart noemde ze het lied Voetstappen in het zand. Bij het laatste couplet knikte ze bevestigend. We hebben er in de dienst naar geluisterd. De Heer keek toen vol liefde mij aan en antwoorde op al mijn vragen: mijn lieve kind toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen.
Na de dienst hebben we haar na haar laatste rustplaats gebracht op de Noorderbegraafplaats bij haar Tjeerd. Laten we niet vergeten die haar missen. Dat Gods liefde hen kracht mag geven om weer verder te gaan zoals Tine van der Wal-Stellingwerf dat zelf heeft ervaren.
Ds. Siena Cnossen-Hoekzema
Bloemengroet
Ieder weekend worden er bloemengroeten naar gemeenteleden gebracht, omdat ze een beetje aandacht wel nodig hebben als een steuntje in de rug. De bloemen gingen in het paasweekend met een groet naar: Corrie Schuil-Lont. En Ad en Piety Halma kregen de prachtige schikking van 1e paasdag (zie foto). Op 11 april ontvingen dhr. en mevr. Atsma-Broersma de bloemen. De bloemengroep,
Tine, Kor, Etje, Janny, Hessel, Margo en Helma
Algemeen nieuws
Verslag wijkkerkenraadsvergadering
Op 22 maart 2021 kwam de wijkkerkenraad bijeen om de voordracht van de beroepingscommissie niet alleen aan te horen, maar ook om die goed te keuren. De voordracht van de te beroepen predikant werd unaniem goedgekeurd. De wijkkerkenraadsleden konden op deze vergadering tevens kennis maken met de predikant en vragen stellen. Bovendien werd het werkplan van de toekomstige predikant goedgekeurd. De volgende stap in de vereiste procedure is de goedkeuring van de kandidaatstelling door de Algemene Kerkenraad. In het blokje ‘Beroepingscommissie’ kunt u hierover iets lezen. Als die goedkeuring is ontvangen, moet er een wijkbijeenkomst worden gehouden, waarop gestemd moet worden over de gevolgde procedure. Zo vraagt de kerkorde dat van ons en wordt weer een stap gezet naar het eigenlijke uitbrengen van het beroep.
A.K. Damstra, preses WK