Vanaf 26 juni zijn er opnieuw verruimende maatregelen aangekondigd. Dit is bijzonder fijn voor ons als gemeente omdat het nu de mogelijkheid biedt om weer met meer gemeenteleden de vieringen op zondag bij te wonen. Voor de bevestigingsdienst van Ds. Boschma konden we de reservelijst afschaffen en werd het mogelijk voor alle aangemelde gemeenteleden om deze bijzondere viering bij te wonen. Voor de komende weken blijven wel enkele bijzondere maatregelen nog steeds van kracht waaronder de handhaving van de 1,5 meter afstand, handen wassen en registreren van aanwezigen.
De komende zondagen is reserveren vooraf niet meer nodig. De aanwezige gemeenteleden blijven we alleen bij binnenkomst op zondagochtend voorafgaand aan de viering registreren.
Op het moment van schrijven zijn we nog met de voorbereiding van de bevestigingsdienst bezig maar we rekenen op een bijzonder feestelijke en inspirerende viering met elkaar op 4 juli en we zijn uiteraard bijzonder blij met de komst van ds. Boschma.
Met de komst van ds. Boschma nemen we tegelijkertijd afscheid van Ds. Posthuma die het consulentschap in het afgelopen jaar in onze gemeente op prima wijze heeft ingevuld en ook een aantal pastorale taken op zich heeft genomen. Daarnaast was Ds.Cnossen- Hoekzema gevraagd om ons te ondersteunen in de gemeente voor een aantal pastorale werkzaamheden. Ondanks de bijzondere tijd was het erg fijn dat beide predikanten waar nodig pastorale steun en begeleiding hebben kunnen bieden in de gemeente. U leest daar in deze Geandewei ook bij pastoraat over.
In de afgelopen maanden zijn er bij elke dienst voorzangers aanwezig geweest en we willen hier nog wel een keer benadrukken dat dit wel heel bijzonder is geweest. Samen met onze vaste organisten hebben zij wekelijks in wisselende samenstellingen de te zingen liederen steeds extra geoefend. Het leek op zondag zo gewoon en simpel dat er steeds een aantal voorzangers waren maar ook dit was heel bijzonder. We willen onze waardering daarvoor ook hier nogmaals uitspreken.
We gaan de komende weken de zomerperiode in. Dat betekent dat er niet veel activiteiten meer zullen zijn behalve dan de koffie ochtenden. We richten onze blik op het opstarten van verschillende activiteiten na de zomer. Dat vraagt echter wel aandacht voor de bemensing van de verschillende vacatures die er zijn in de wijkkerkenraad en het College van Kerkrentmeesters. Maar er is ook extra versterking bij allerlei andere vrijwilligersactiviteiten in de kerk nodig. Daarbij willen we alvast noemen versterking op de zondag van de groep van vrijwillige kosters bij de vieringen en versterking bij de tuinploeg.
Schroom niet om eens te informeren wat de taken inhouden en wat er nog meer nodig is en neem contact op met de scriba of een van de leden van de wijkkerkenraad.
De wijkkerkenraad
Vanuit Drachten
Zondag a.s. hoop ik intrede te doen in onze wijkgemeente Leeuwarden Huizum-Oost. Ik schrijf dit op het moment (1/7) dat ik nog volop bezig met de voorbereiding.
Afgelopen zondag was er een bewogen afscheid van Drachten Oost en werd ook de wijkkerk Menorah gesloten. Het waren sowieso intense weken van afscheid nemen.
Gisteren mocht ik mijn blik naar de toekomst verleggen, want ik had een overleg met ds. Douwe Posthuma, Ds. Siena Cnossen en Janny de Dreu over het pastoraat in Huizum-Oost. Een prachtig overleg, waar ik weer voelde hoe sterk de gemeente bij elkaar betrokken is en hoe belangrijk het pastoraat is. Ik zie er naar uit om mensen te ontmoeten en te leren kennen.
Het contact met de Beroepingscommissie was open en zeer prettig en het klikte van beide kanten. Ook het enthousiasme en de betrokkenheid op de gemeente-avond was prachtig. Wij voelen ons zeer welkom in de wijkgemeente.
Zondag zal ds. Douwe Posthuma mij verbinden aan de gemeente. Ik ben echter nog niet direct helemaal inzetbaar. Wij hadden al vakantie gepland van 9 juli tot 9 augustus. Ik had voor of na mijn vakantie kunnen beginnen. In overleg met de kerkenraad hebben wij afgesproken dat ik voor de vakantie intrede zal doen en vanaf 9 augustus echt helemaal present zal zijn. Tot die tijd blijft ds. Douwe Posthuma nog even als pastor op zijn post.
De eerste dagen na mijn intrede hoop ik al vast een aantal vrijwilligers te ontmoeten en mij voor te bereiden en te oriënteren op de gemeente. Vanaf 9 augustus pak ik dan de draad verder weer op. Dan kunt u mij altijd bellen als u graag contact wilt.
Ik hoop dat wij samen een goede en gezegende tijd mogen hebben en heel snel “eigen” met elkaar zullen worden.
Een hartelijke groet voor u allen,
Ds. Anne Henk Boschma,
De Meent 55,
9203 XR Drachten
0512-372204/06-42381409
ah.boschma@hetnet.nl
Pastoraat
Wij wensen alle zieken veel sterkte toe en dat zij troost mogen vinden in Gods liefdevolle nabijheid.
Wij heten vanuit de pastorale werkgroep dominee Boschma van harte welkom in onze gemeente en wensen hem een zegenrijke tijd toe. Wij zijn erg blij, dat wij zo snel de vacature hebben kunnen opvullen en wij zien met vertrouwen de toekomst tegemoet en verheugen ons op de samenwerking met ds. Boschma.
Ds. Cnossen-Hoekzema en ds. Posthuma willen wij heel hartelijk bedanken voor de goede samenwerking in onze vacaturetijd. Zij hebben zich met hart en ziel ingezet voor het pastoraat met alle beperkingen van dien door de corona, waardoor veel activiteiten niet door konden gaan en ook het bezoekwerk op een laag pitje kwam te staan. Maar in crisissituaties konden zij er toch zijn voor mensen. Als kerk wil je er zijn op zo’n moment en wij zijn erg blij met de ondersteuning die ds. Cnossen-Hoekzema en ds. Posthuma ons op dat moment konden geven. Wij wensen hun Gods Zegen toe voor de toekomst. Ds. Cnossen-Hoekzema en haar man willen wij ook nog van harte feliciteren met hun 50-jarig huwelijksfeest op 6 juli. Wij wensen haar en haar man een mooie dag toe met kinderen en kleinkinderen en nog veel gezegende jaren samen. Hun adres is Langaerderdyk 13, 8629PT Scharnegoutum.
Koffie/thee-inloopochtenden:
Wat zijn blij, dat wij weer gezellig met elkaar kunnen koffie/theedrinken op woensdagmorgen. De eerstvolgende data voor de koffie/thee-inloopochtenden zijn: 7 juli, 21 juli, 4 augustus en 18 augustus 2021 in de Oase vanaf 10.00 uur tot 11.30 uur. Van harte welkom!
Contact: Janny de Dreu, tel. 2801387
De Pastorale Werkgroep
Bloemengroet uit de Oase
Iedere zondag staat er in de Oase een mooi boeket bloemen, wat na de dienst bij een gemeentelid gebracht wordt als een teken van meeleven.
Op zondag 13 juni werd mevr. De Vries verrast
Op zondag 20 juni kreeg mevr. Meindertsma een boeket.
En op 26 juni gingen de bloemen naar Janet Wassenaar
De Bloemengroep
Een terugblik
Precies een jaar geleden mocht ik met mijn pastorale werkzaamheden beginnen. Janny de Dreu-van der Laan was voor mij en ds. Posthuma onze informatiebron en coördinator. Zij gaf aan wie ons verwachtte. Zij kreeg haar informatie via de ouderlingen en bezoekmedewerkers en het pastoraal meldpunt dat door Siska Vellinga-Kuperus wordt beheerd. Terugkijkend kan ik zeggen dat dit prima gefunctioneerd heeft.
Officieel komt er op 4 juli een eind aan mijn pastorale opdracht, omdat de vacante periode voorbij is en ds. Boschma dan bevestigd wordt als nieuwe predikant. Je kunt je geen betere reden voorstellen om te stoppen. Het was een bijzonder jaar. Leek het er vorige zomer op dat we de corona besmettingen onder de knie hadden, niets bleek minder waar. Ons aanvankelijk enthousiasme om kleinschalige groepsbijeenkomsten te organiseren moesten we steeds bijstellen en uiteindelijk schrappen. Vanaf eind november tot half januari zat ikzelf in de lappenmand en in die periode werd ook een nieuwe Lock down van kracht. Dat betekende dat we alleen beschikbaar konden zijn voor crisispastoraat. Het is een moeilijke periode geweest. Geen familie en vrienden op bezoek. Alleen dat wat noodzakelijk was. En dan komt de vraag: wat is noodzakelijk? Mijn antwoord daarop is geweest: mensen niet onnodig risico laten lopen op besmetting. Ik heb mij terughoudend opgesteld, maar dat is niet mijn aard. Nu velen gevaccineerd zijn en er weer ruimte is om elkaar te ontmoeten, moet ik mijn werkzaamheden afronden. En dat is prima. Ik heb een goede tijd bij jullie gehad. Graag had ik persoonlijk afscheid willen nemen van mensen aan wie ik vorig jaar had beloofd nog eens langs te komen. Maar dat gaat helaas niet lukken. Langs deze weg wil ik u bedanken voor het vertrouwen dat ik van u heb gekregen. Ik neem dit mee als een kostbare herinnering.
In het Nieuwe liedboek op p.1317 staat een zegen uit Iona waar ik mijn terugblik mee besluit.
In ons hart en in ons huis
DE ZEGEN VAN GOD
In ons komen en in ons gaan
DE VREDE VAN GOD
In ons leven, op onze zoektocht,
DE LIEFDE VAN GOD
Bij het einde, nieuw begin,
DE ARMEN VAN GOD OM
ONS TE ONTVANGEN,
THUIS TE BRENGEN. AMEN
Ds. Siena Cnossen-Hoekzema
In Memoriam van Jelly de Ruiter-Tabak
* 17 december 1932 † 12 juni 2021
Vrijdagmiddag 18 juni hebben we met een kleine groep familie en vrienden afscheid genomen van Mevr. Jelly de Ruiter-Tabak.
Jelly Tabak is geboren in Medemblik op 17 december 1932 en groeide op in een samengesteld gezin met 12 broers en zussen. Haar vader was opzichter bij een wegenbouwbedrijf, als de klus klaar was verplaatste het gezin zich met een woonark. Zo heeft ze op veel verschillende plaatsen gewoond. In de crisisjaren opgroeien en dan met zijn allen op een boot. Ze was 8 jaar toen de oorlog uitbrak. Wat een zorgen. Overleven was het motto. Er was weinig ruimte voor persoonlijke ontwikkeling en als je vaak verhuist bouw je ook geen vriendschappen op. Jelly ging naar de huishoudschool, maar had, zoals veel meisjes uit die tijd, graag meer willen leren. En dat heeft haar altijd achtervolgd. Ze heeft later Engels geleerd en ging op vakantie naar Engeland. Daar kon ze de taal spreken en luisteren naar koormuziek. Daar genoot ze van.
Na de oorlog is ze in Huizum terecht gekomen en op de muziekvereniging leerde ze Wietze de Ruiter kennen, met wie ze is getrouwd. Samen kregen ze Henk Jan en Anki. In 2012 overleed Wietze en in 2015 werd Henk Jan ongeneeslijk ziek en moest ze ook van hem afscheid nemen. Dat was niet gemakkelijk. Haar broer Catrines en zijn vrouw Hilly hebben veel voor haar betekend. Toen haar gezondheid achteruitging, kwam ze te wonen in Abbingahiem en daar is ze de laatste jaren liefdevol verzorgd. Anki heeft zich altijd heel verantwoordelijk gevoeld voor wat er thuis niet altijd goed ging. In de laatste maanden was er sprake van toenadering. Als je vlak voor je overlijden samen met je dochter Ik ga slapen, ik ben moe …kunt zingen, dan is dat helend.
Gelukkig heeft mevr. De Ruiter altijd interesses en hobby’s gehad. Ze hield van handwerken en verdiepte zich in fotografie. Van lezen, puzzelen en naar sport en detectives kijken op tv kon ze ook genieten. Ze was kerkelijk betrokken is jaren lid geweest van een koor. De diensten op zondag bezocht ze trouw en toen dat fysiek niet meer lukte, volgde ze ze op de tv.
Muziek was een rode draad die voor verbinding en blijdschap zorgde in het gezin. Voor Jelly was dat ook verbonden met haar geloof: ‘God and God alone’ moest bij haar afscheid klinken. Bij het afscheid van Wietze was geluisterd naar ‘De heilige Stad’ en Henk Jan zijn lied was ‘De laatste wens’ van Paul van Vliet. Ze mochten 18 juni ook in de Noorderhof klinken. Tijdens het overdenken hebben we stil gestaan bij de bekende woorden uit Prediker 3 Alles heeft zijn tijd. Geboren worden en sterven overkomt ons. Alles daartussenin, het leven, daarvan geldt voor een groot deel dat de mens daarin zelf handelt: planten, rooien, doden, scheuren, helen, breken, bouwen enzovoort. Prediker maakt het leven niet mooier dan het is. Hij kent de rauwe rafelrandjes. Hij weet waar hij over spreekt. Tiden hawwe tiden…. Het gedicht dat Tineke-Torensma- van Beijnum, een bewoonster van Abbingahiem voor Jelly schreef, spreekt over de troost van mensen die geloven.
TIJDLOOS
God heeft de tijd aan ons gegeven.
Hij gaf ieder mens zijn eigen tijd.
En aan het eind van ieder leven,
Wacht ‘tijdloos zijn’ in eeuwigheid.
Haar leeftijd is nu afgelopen;
Het is voorbij; het is tijd geweest.
Haar lichaam stierf, maar we mogen hopen,
Want God schiep ruimte voor haar geest.
De Heer liet haar de tijd ontstijgen.
Ze mocht tijdloos worden in de tijd;
Een andere dimensie krijgen.
De Heer nam haar op in zijn eeuwigheid.
Tijdens het luisteren naar het Halleluja uit de Messiah van Händel werd Jelly uitgedragen en hebben we haar lopend naar haar laatste rustplaats op de Noorderbegraafplaats gebracht.
Laten we hen die achterblijven niet vergeten.
Ds. Siena Cnossen-Hoekzema
In memoriam van Wilhelmina Wynia-Postma
* Allingawier 26 -06-1934 † Leeuwarden, 19-06-2021
Zaterdagmorgen 26 juni hebben we in de Martinikerk te Bolsward een dankdienst voor het leven van ons gemeentelid mevr. Wynia-Postma gehouden. Het was de kerk waar ze op 1 april 1964 met Albert Wynia trouwde. Ruim 57 jaar hebben Albert en Willemien (door de familie werd ze Wimmy genoemd) lief en leed mogen delen. Ze hebben ervaren dat liefde de dragende kracht in het leven is. Op de kaart stond:
De leafde bliuwt.
De dei fan hjoed is moarn wer juster
Der is neat wat de tiid trochstiet
Mar al is it each fan triennen tsjuster
Leafde bliuwt, ek as it wêzen fan ús giet
Wilhelmina Wynia-Postma haar leven begon op 26 juni 1934 in Allingawier als jongste dochter van Pier Okkes Postma en Sjoukje Postma-Buwalda. Ze had zeven zussen en drie broers. Op 19 juni 2021 is ze als laatste van de elf kinderen rustig ingeslapen op de kleinschalig wonen afdeling van Erasmus in Leeuwarden.
We danken voor haar leven omdat ze op één week na 87 jaar mocht worden en een gezegend leven heeft gehad. Ze werd de soarchsume mem van Sjoukje en Anke, skoanmem van René, en de fleurige beppe van Melle, Olivier, Vincent en Bente.
Sjoukje en Anke hebben het leven van mem in een prachtig verhaal geschetst en ik mag daar fragmenten uit citeren:
Ze groeide op met een grote warme en gezellige familie op de boerderij. Toen ze bijna zes was, brak de oorlog uit, dat vond ze spannend. Ze moest altijd een hele emmer met aardappels schillen want ze hadden vele onderduikers die sliepen in het hooi.
De lagere school stond in Exmorra, bijna 2 km verderop. Elke dag liep ze twee keer heen en terug. Vanaf haar twaalfde hielp ze haar vader met melken. Een vervolgopleiding was niet zo nodig. Er was genoeg te doen. Op de zondagen speelde vader Pier op het orgel de liederen van o.a. Johannes de Heer en de dochters zongen dan uit volle borst mee.
Op haar 21e gingen haar ouders van de boerderij naar Bolsward verhuizen en was het de bedoeling dat Wimmy voor hen zou gaan zorgen. Maar het liep anders. Ze was creatief en handig met naald en draad, had inzicht in kleuren. Ze haalde akte K en akte U en werd handwerklerares op de Huishoudschool in Koudum en op de Mulo in Bolsward.
Verder had ze veel plezier in zingen, zat in een orkestje samen met haar zus, en daarnaast zong ze ieder jaar de Mattheus Passion in de Martinikerk. Na haar huwelijk gingen ze in Franeker wonen. Ze bleef werken, dat was in die tijd best bijzonder. Ze stopte toen eerst Sjoukje geboren werd en 1 ½ jaar later kwam Anke. In 1970 verhuisden ze voor Albert’s werk naar Oranjewoud. Dat was wennen. Ze gaf Turkse en Marokkaanse vrouwen naailes. Maar ze maakte ook kleren voor de dochters. En op hoogtijdagen hadden Wimmy, Sjoukje, Anke en de poppen allemaal hetzelfde jurkje aan. Ze kon maken wat ze wilde. Ze vond het belangrijk dat Sjoukje en Anke een goede opleiding en baan zouden krijgen, zodat ze mooie kleding konden kopen.
In 1985 waren beide dochters het huis uit en verhuisden ze naar Veenwouden, waar ze 34 jaar met veel plezier gewoond hebben. In die periode zijn de kleinkinderen geboren en zijn er prachtige reizen gemaakt naar o.a. familie in Canada; naar Barcelona en ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van Albert maakten ze vanuit Dubai een cruise met het hele gezin.
In november 2018 werd Albert ziek en werd ook duidelijk dat Wimmy geestelijk achteruit was gegaan; ze werd o.a. vergeetachtig. In november 2019 werd Veenwouden vaarwelgezegd en verhuisden ze naar Erasmus, maar wel met gemengde gevoelens. Gelukkig heeft Albert nog een jaar voor zijn vrouw kunnen zorgen. Begin 2021 is ze verhuisd naar kleinschalig wonen. Elke dag kon Albert haar bezoeken en tot de laatste dag toe heeft ze hem herkend. Toen de begeleidster bij de intake vroeg hoe ze haar moesten noemen, zei ze: Mevr. Wynia. Drie maanden later was ze gewend en mocht iedereen Wimmy zeggen, ze voelde zich er thuis. Dat was goed om te zien. Een paar weken voor haar overlijden gaf ze aan geen behoefte meer te hebben aan drinken en eten. Haar gezegende leven als gelovige vrouw was voltooid: Myn tiden binne yn Jo hân.
Haar neef Jan Mulder bespeelde als vaste organist het prachtige orgel in de Martinikerk.
We mochten weer zingen. Het lied ‘Tel uw zegeningen’ van Johannes de Heer mocht niet ontbreken. En we luisterden naar de aria ‘Erbarme Dich’, de koraal’ Wenn ich einmal soll scheiden’ en het slotkoor ‘Wir setzen uns mit Tränen nieder ‘uit de Mattheus Passion. Uit de bijbel lazen we psalm 23’ De Heer is mijn Herder’ en ‘Het lied van de liefde’ uit 1 Korintiërs 13. We stonden stil bij de betekenis van Liefde in ons leven.
Geloof, hoop en liefde, maar de meeste is liefde. Liefde vat samen wat van elk mens dagelijks en concreet in zijn omgang met anderen wordt gevraagd. Zo heeft mevr. Wynia geprobeerd met de gave van Gods liefde liefdevol haar leven vorm te geven.
Het mooiste wat Willemina Wynia-Postma als mens voor ons achterlaat, zijn haar sporen van liefde. Die zijn sterker dan de dood. Wij kunnen ze vruchtbaar maken in ons leven.
Met de naaste familie zijn we na het condoleren naar Andringastate in Marssum gegaan voor de crematie in kleine kring. Dat Gods liefde allen die haar missen mag omringen. Laten we hen die achterblijven niet vergeten.
Ds. Siena Cnossen-Hoekzema
Wij gedenken Stoffel Anthoon Bakker
Op vrijdag 25 juni overleed in de leeftijd van 64 jaar Stoffel Bakker.
Stoffel was de 2e in het gezin van Anthoon Bakker en Sjoerdtje Schaap. De ouders woonden, toen ik in Huizum kwam werken, in de Dirk Boutsstraat en al vroeg, want zijn vader overleed in 2005, kwam ik ook Stoffel tegen, en zijn 2 broers en 2 zusters. Stoffels moeder overleed in 2009.
Stoffel had het Syndroom van Down. Een lieve, sociale, gelovige man.
Ik bleef hem bezoeken tot mijn emeritaat. Hij belde mij vaak op: ‘Komt dominee ook even langs?’. Waar we elk bezoek afsloten met een gebed, waarin vader en moeder werden genoemd, die hij zo miste, maar waarvan hij ook zeker wist dat ze in de hemel waren, bij God. En samen eindigden we dan met het bidden van het ‘Onze Vader’.
Stoffel woonde de laatste jaren in Swettehiem, en daarvoor op de Rixtflat (Westeind), onder beschermd wonen.
Stoffel ‘bleef’ een Huizumer en ‘daarom’ betrokken bij de kerk in Huizum.
Een gelovige man, die ook jarenlang (door de gemeente ‘Leeuwarden-West’) op catechisatie kwam.
Velen zullen hem ook kennen als een groot voetballiefhebber en vrijwilliger van zowel Leeuwarden-Zwaluwen als Blauw Wit.
Op donderdag 1 juli namen we afscheid van hem in een dienst in het crematorium in Goutum. Er werden mooie herinneringen opgehaald, zijn beide zusters, een vriend en een medewerker van Talant spraken lieve woorden, we hoorden vertrouwde liederen en overdachten Psalm 23. En we wisten en hoorden, met Stoffels zekerheid, dat God als een Herder voor hem zou zorgen, ‘over hem getrouw de wacht’.
We zullen hem missen, die witte duif, *una palona blanca,
de familie (broers en zusters en hun geliefden) zeker, die zo trouw en liefdevol om hem heen stond, in dankbaarheid voor zijn leven, in zorg ook.
ds. Douwe Posthuma