Startzondag 17 september.
In een kleine voorbereidingsgroep zijn we in juli al gestart met de organisatie van startzondag. We nemen het jaarthema van de PKN over GA MEE: “Samen getuigen van geloof, hoop en liefde als uitdaging om samen op te trekken met andere gelovige en mensen. Onze kerk is kleurrijk en maakt dat het evangelie in alle talen en culturen doorklinkt. Daarin zoeken we elkaar en reiken elkaar de hand om samen Gods liefde te kunnen leven”.
We zullen op dezelfde manier als vorig jaar samen vieren, beleven en eten. In de volgende Geandewei daarover meer. Deze startzondag zal er ook herbevestiging zijn van enkele ambtsdragers.
In de dienst van 27 augustus a.s. bevestigen we Margreet Tromp-Stadig als ouderling.
Namens de voorbereidingsgroep, Minke Koornstra
In Memoriam Annie Hoekstra-Broersma 14/03/1938 – 19/07/2023
Op woensdag 19 juli overleed in Parkhoven Anna (Annie) Hoekstra-Broersma, op de leeftijd van 85 jaar. Voor ze verhuisde naar Parkhoven heeft ze lang aan het Mannagras 12 gewoond.
Annie Broersma werd op 14 maart 1938 geboren in Leeuwarden. In haar jeugd heeft ze tegenslagen gehad met haar gezondheid. Maar ze herstelde goed. Ze ontmoette haar grote liefde Sijbe Rinze Hoekstra, Siep. Voor Annie was haar geloof en de kerk belangrijk, maar Siep had een andere achtergrond. Hij ging met haar mee naar de kerk, werd gedoopt en deed belijdenis. Ze trouwden op 14 juni 1963. Toen ze aan de Curaçaoweg woonden werden hun beide zoons geboren, Simon en Dirk. In 1979 verhuisden ze naar het Mannagras.
Ze was een lieve en zorgzame moeder die zorgde voor gezelligheid in huis. Het gezin heeft vele vakanties gevierd. Ook samen met haar man Siep heeft ze mooie reizen gemaakt. Inmiddels was schoondochter Dorien in hun leven gekomen. Met z’n vijven zijn ze in 2014 nog naar Ameland geweest.
Annie Hoekstra zette zich in op allerlei terreinen, zoals bij de Huizumer Vrouwen Groep en op de basisschool. Ze was gevoelig en temperamentvol. Ze hield van tuinieren en ze was creatief. Ze heeft veel geschilderd. Toen Siep door zijn afnemende gezondheid opgenomen moest worden in Talmahûs Veenwouden kwam Annie alleen te staan. Zoon Simon was een trouwe mantelzorger voor zijn beide ouders. Siep overleed in december 2021. Haar eigen gezondheid werd in de loop van de jaren ook kwetsbaarder, tot ze niet meer zelfstandig kon blijven wonen. De tijd in Parkhoven was niet altijd gemakkelijk, maar ze heeft tot het einde haar best gedaan om van kleine dingen te genieten, zoals –samen met Simon- luisteren naar de kerkdiensten van de Oase, iets lekkers eten, of ommetjes maken in de rolstoel. Ze overleed rustig op 19 juli. Tijdens de afscheidsdienst in Goutum op 26 juli luisterden we naar mooie muziek en dierbare herinneringen. We lazen Psalm 23, met de troostende woorden over Gods aanwezigheid in ons leven, en de terugkeer in het huis van de Heer tot in lengte van dagen. In dat vertrouwen mogen haar dierbaren, nu ze hun moeder, schoonmoeder, zus en schoonzus moeten missen, verdergaan op hun levensweg.
Tineke Bosma
Wij gedenken Clasina Arina de Lange-Pronk
Scheveningen, 1 september 1958 – 30 juli 2023, Fåborg, Denemarken
Op zondag 30 juli overleed Ineke de Lange-Pronk, lieve vrouw van Sybout de Lange, liefdevolle, zorgzame en betrokken moeder en oma van Merette, Amber en Richard en hun zoontje Orion, en Julia.
Ineke had de laatste jaren steeds meer zorg nodig, want lichamelijk was ze steeds meer afhankelijk geworden door de slopende Parkinson-ziekte. Geestelijk bleef ze een sterke vrouw en was aanwezig. En ze had in Sybout, de kinderen en vrienden lieve mensen om zich heen, die haar omringden. Zo was het nog mogelijk een vakantie te houden samen met het gezin van Amber in Denemarken, Fåborg, waar in de eerste nacht daar Ineke niet goed werd en ‘toch nog plotseling van ons heenging’, zo stond op haar rouwkaart, zo verdrietig. Merette was alleen thuis op het Speenkruid, en Julia was met een groep jongeren vanuit ‘De Schakel’ in Taizé (lieve mensen/jongeren om haar heen), en zij stond op het punt weer naar huis te gaan, toen beiden het bericht van moeders overlijden hoorden.
Merette wachtte bij de bus Julia op in de nacht van die zondag op maandag en het was goed, de zussen nu dicht bij elkaar. Sybout, Amber en Richard en Orion kwamen in de loop van maandag weer thuis, en waren toen als gezin weer bijeen. ‘Bijeen’, maar wel in diep gemis, want zonder Ineke. Haar lichaam kwam later in de week ‘thuis’, alles zo onwerkelijk.
En waar eerder was afgesproken om met elkaar en familie en vrienden haar 65e verjaardag de volgende maand feestelijk te vieren en zo voor te bereiden, moesten nu andere zaken worden geregeld, een begrafenis, een dienst.
Ineke, geboren op Scheveningen, de jongste thuis. Ze mocht leren, werkte o.a. in het Rode Kruis-ziekenhuis in Den Haag, leerde Sybout (uit Dokkum) kennen bij een opleiding in Den Haag, en ze trouwden. Daarna kwamen ze in Leeuwarden/Huizum wonen en hun 3 dochters werden uit liefde geboren en hen toevertrouwd en konden in veiligheid en ruimte opgroeien.
Ineke was tot voor enkele jaren terug werkzaam als doktersassistent in het MCL, en ze heeft op goede wijze nog een passend afscheid van haar werk gekregen, toen ze door haar ziekte eerder moest ophouden. En begin januari werd Orion geboren, ze heeft hem nog in haar armen kunnen houden. Een trotse oma!
Ineke was bij ons in de Oase een vertrouwd gezicht, een vrouw aan wie je ook veel kon toevertrouwen. Accuraat in scribaat, dat ze enkele jaren heeft gedaan voor onze gemeente (‘goed Nederlands, goed opschrijven’ wat in vergaderingen werd gezegd en bij het opstellen van brieven die moesten worden geschreven), en dat kostte haar ook wel tijd, maar dat deed ze met liefde en het hoorde bij haar. Ze was eerder bij de leesclub van gemeenteleden, hield daar (geloofs)vriendinnen aan over, en was ook praktisch bezig in voorbereiden van ‘startzondagen’ en (ze wilde zo graag, maar dat was lichamelijk niet mogelijk meer) had het plan nog dienstbaar te zijn op de koffieochtenden in de Oase.
In een volle Oase-kerk werd op maandag 7 augustus afscheid van Ineke genomen. Kaarsen werden aangestoken aan de Paaskaars, lieve woorden van een broer, een zwager en 2 vriendinnen, en heel dichtbij en liefdevol spraken Julia, Amber, Merette en Sybout van ‘mijn vrouw, onze moeder en oma’. Taizé- en andere liederen werden gezongen en woorden van vertrouwen werden gevonden en overdacht in Psalm 143,8 en Jeremia 17,7-8.
Vertrouwen naar elkaar toe, maar zeker ook in geloof: vertrouwen in God. Er waren mooie gesprekken geweest met Anne Henk Boschma, de eigen predikant, door vakantie afwezig, en zo werd mij gevraagd, dat het in de dienst moest gaan om vertrouwen.
We spraken in de dienst onze dank uit voor wie Ineke mocht zijn, voor het leven van deze lieve vrouw.
Confitemini Domino, quoniam bonus, ‘Dank de Heer, want Hij is goed’
en het ‘Gloria gloria, in excelsis Deo’.
We vertrouwen haar toe aan haar en onze Heer.
Dat we zorg houden voor wie achterblijven in diep gemis, voor Sybout en de kinderen.
Douwe Posthuma
BLOEMENGROET
Iedere zondag staat er weer een mooi boeket bloemen in de Oase, wat na afloop van de zondagse kerkdienst naar een gemeentelid/ gemeenteleden gebracht wordt als een blijk van medeleven.
Op 23 juli naar dhr. en mevr. Bouwma, helaas is dhr Bouwma diezelfde dag overleden.
Op 30 juli naar dhr. G.F. Rosier
Op 6 augustus naar Sjoerd en Renny Wendelaar Bonga
Namens de bloemengroep Helma Feenstra